Pontos Soykırımı 100.yıl anma etkinlikkeri devam ediyor. “1985 yılında Mihail Haralambids’in soykırımın tanınması talebinde bulunduğu Makedonya Ptolemaida’da ” 11 Mayıs 2019 Cumartesi Ptolemaik Pontian Derneği’nin ev sahipliği etkinlik düzenlendi.
Pontos Soykırımı’ndan 100 yıl sonra etkinlikleri çerçevesinde gerçekleşen etkinlikte Alexiadis Thomas, Tamer Çilingir ve Yannis Vasilis Yaylalı birer sunum gerçekleştirdi.
Pontos ve Pontos Rumlarîyla ilgili yazılarıyla bilinen ve Pontos Gerçeği adlı kitabın yazarı Yazar ve aktivist Tamer Çilingir’in etkinlikte yaptığı sunumun videosu
Yazar aktivist Tamer Çilingir”in konuşmasının ardından Pontos aktivist Yannis Vasilis Yaylalı sunumunu gerçekleştirdi. Yaylalı konuşmasının başında “Nerede olursak olalım tecrit kalkıncaya kadar tecriti, izalasyonu, hapishane saldırılarını da anlatıyoruz . ” diyerek 185 gündür açlık grevinde olan Leyla Güven ve diğer açlık grevine ve ölüm orucuna girmiş olan direnişçiler hakkinda konuştu ve duyarlılîk çağrısında bulundu. Ardından hazırladığı sunumu okudu #LeylaGúveneSesVer
Etkinlikte ayrıca Alexiadis Thomas, ‘Türkiye’nin Soykırımı Reddedmesi ve Yunanistan’ın Yoksulmasına Karşı Mücadele’ konulu sunumu yapti. Teofanis Malkidis de bir sunum yapmasi bekleniyordu fakat etkinliğe yetişemedi. #GenocidePontos
Yannis Vasilis Yaylalı’nın etkinlikte yaptığı sunum
H ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ. O ΠΟΝΤΟΣ ΖΕΙ
Yannis Vasilis YAYLALI
Μετάφραση Θεοφάνης Μαλκίδης
Αγαπημένα μου αδέλφια απέναντι στις πολιτικές γενοκτονίας στον Πόντο και στα εγκαύματα που έχει η γη μας από την λεηλασία των γενοκτόνων , με την ευκαιρία της επετείου της Γενοκτονίας στον Πόντο, εμείς συνεχίζουμε να αντιστεκόμαστε υπερασπίζοντας τους ανθρώπους του Πόντου , υπερασπίζοντας τους αθάνατους ήρωες, τους αντάρτες τους Πόντου, την Ελένη Τσαούς, τον Βασίλειο Ανθόπουλο , τον Βασίλ Ουστά. Η μνήμη τους θα ρίχνουν πάντα φως στον αγώνα μας.
Αγαπημένα μου αδέλφια , θα ήθελα να σας πω ξανά πόσο υπερήφανος είμαι που είμαι εγγονός της Ελένης Τσαούς και του Βασίλ Ουστά . Πριν από όλα θα ήθελα να σας μεταφέρω εν συντομία ένα θέμα που νομίζω ότι είναι επείγον. Είμαι εδώ μετά από τη φυλάκισή μου σε μια φυλακή υψίστης ασφαλείας στην Τουρκία και συγκεκριμένα στο Ελατζίγκ. Η Τουρκία αρνείται τη γενοκτονία και χρησιμοποιεί τις φυλακίσεις για να καταστείλει τους πολίτες που αγωνίζονται για την αναγνώριση .
Οι φυλακές , τα στρατόπεδα συγκεντρώσεων θυμίζουν αντίστοιχα του Χίτλερ θυμίζουν επιθέσεις που έχουν γίνει και αλλού στον κόσμο. Η Τουρκία αρνείται τη Γενοκτονία και έχει δημιουργήσει ένα φασιστικό σύστημα , ενώ έχει κλείσει τα αυτιά της σε όλες τις εθνικές και διεθνείς εκκλήσεις που γίνονται για τους φυλακισμένους. Το σύστημα άρνησης στην Τουρκία συνεχίζει την πολιτική του , συνεχίζει τις επιθέσεις που φτάνουν σε επίπεδο γενοκτονίας εναντίον όλων των πολιτικών κρατουμένων, συμπεριλαμβανομένου του κουρδικού λαού, ο οποίος θεωρείται ως ο πιο επικίνδυνος από το τουρκικό κράτος.
Ως εκ τούτου, προκειμένου να επιστήσει την προσοχή για την απομόνωση του Αμπντουλάχ Οτζαλάν ο οποίος βρίσκεται στο νησί Ιμραλί, η Κούρδισα βουλευτής του HDP Λευλά Γκιουβέν βρίσκεται σε απεργία πείνας για 185 ημέρες. Επιπλέον, 7000 πολιτικοί κρατούμενοι βρίσκονται στις φυλακές και σε απεργία πείνας αντιμετωπίζοντας το θάνατο. Η κυβέρνηση δεν λαμβάνει μέτρα και οι πολιτικοί κρατούμενοι που βρίσκονται σε απεργίας πείνας, συμπεριλαμβανομένης της Λευλά Γκιουβέν βρίσκονται στα πρόθυρα του θανάτου και πολλοί πολιτικοί κρατούμενοι, συμπεριλαμβανομένης της Λευλά Γκιουβέν, θα χάσουν τη ζωή τους εάν δεν αναπτυχθεί δημόσια αντίδραση ενάντια στην τουρκική κυβέρνηση.
Θέλω να ακούσετε τις φωνές της Λευλά Γκιουβέν και των φίλων της προτού φτάσουν στο θάνατο και να αντιδράσετε ενάντια στην τουρκική κυβέρνηση υποστηρίζοντας τις εκστρατείες των έγκλειστων στις φυλακές και ασκώντας πίεση στην τουρκική κυβέρνηση με παρόμοιες εκστρατείες, μη μένοντας αδιάφοροι στις φωνές των φυλακισμένων .
Σας ευχαριστώ όλους για την ευαισθησία σας. Η γενοκτονία κατά του λαού μας στον Πόντο συμπλήρωσε 100 έτη και δεν έχει τελειώσει, συνεχίζεται. Μιλάμε για τη διαδικασία γενοκτονίας, η οποία ξεκίνησε εναντίον των μη μουσουλμανικών λαών, όχι μόνο εναντίον των Ελλήνων του Πόντου αλλά και εναντίον των Κούρδων που είναι μουσουλμάνοι σήμερα, με μία διαδικασία Τουρκοποίησης όπου οι άνθρωποι έζησαν για χιλιάδες χρόνια. Και όσοι μας επιβάλλουν σήμερα με βάναυσο τρόπο τη Γενοκτονία δεν έχουν παρελθόν σε αυτή τη γη και με βαρβαρότητα, γενοκτονίες προσπαθούν να δημιουργήσουν τη δική τους ιστορία.
Εμείς ζήσαμε στον Πόντο εδώ και 2800 χρόνια μέχρι που ήρθε ο Σουλτάνος Μεχμέτ , μέχρι την καταστροφή της Ελληνικής Αυτοκρατορίας της Τραπεζούντας. Για μένα, η αρχή της γενοκτονίας είναι το 1461, αν και όλοι εξετάζουν την πρόσφατη ιστορία. Από τότε ξεκίνησε μια πρωτοφανής περίοδος επίθεσης εναντίον της ύπαρξής μας , της γλώσσας μας, του πολιτισμού μας και της θρησκείας των Ελλήνων του Πόντου. Οι αδελφοί μου, φυσικά, αντιστάθηκαν με ένδοξη αντίσταση σε αυτή τη γενοκτονία. Το βουνό Nebiyan στη Σαμψούντα και τα περίχωρά του είναι μάρτυρας αυτής της αντίστασης. Το κάστρο των κοριτσιών στη Μπάφρα, αν και προσπαθούν να το κρύψουν σήμερα, είναι μάρτυρας της αντίστασης των Ελλήνων και των Ελληνίδων, των ανδρών και γυναικών του Πόντου.
Όταν ο βάρβαρος έσπασε την αντίσταση και μπήκε στο κάστρο, οι γυναίκες μας έπεσαν στο κενό και την αθανασία, αντί να παραδοθούν στους Οθωμανούς. Όταν μπήκαν για πρώτη φορά στον Πόντο με τον Σουλτάνο Μεχμέτ οι Οθωμανοί, ως αποτέλεσμα αυτής της βαρβαρότητας, αρχίζει να εμφανίζεται η ύπαρξη εκείνων που δεν έχουν κανένα στοιχείο ύπαρξης στον Πόντο. Μετά τη διακοπή της αντίστασης, ο λαός μας προσπάθησε να αποκρύψει την πίστη και τον πολιτισμό τους, αλλά οι πιέσεις, και οι σφαγές αυξήθηκαν. Το δυτικό τμήμα του Πόντου έχασε τη γλώσσα του όπως και το ανατολικό τμήμα και μεταστράφηκε στο Ισλάμ.
Η διαδικασία γενοκτονίας για τους αδελφούς και τις αδελφές μας άρχισε να καταλαμβάνει τον Πόντο κατά την εποχή του Σουλτάνου Μεχμέτ, με σαφή προσανατολισμό προς τους μη μουσουλμανικούς λαούς και η τελευταία περίοδος γενοκτονίας που συμπίπτει με την τελευταία περίοδο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας , ξεκίνησε στην περίοδο του Κεμάλ.
Ο Μουσταφά Κεμάλ έφτασε στις 19 Μαΐου 1919 στον Πόντο, στη Σαμψούντα, για να βάλει το τελευταίο καρφί στο φέρετρο των ανθρώπων που έζησαν για 2800 χρόνια στον Πόντο. Η ζωή των Ελλήνων, που άφησαν πίσω τους, όπως εγώ , διαμορφώθηκαν μετά από αυτή τη διαδικασία γενοκτονίας, λεηλασίας και βαρβαρότητας.
Στην πραγματικότητα, η ζωή μας είναι ταυτισμένη με την άρνηση της Τουρκίας ως προς την ύπαρξή μας και τη γενοκτονία που εφάρμοσε . Μας δόθηκε η ευκαιρία να ζήσουμε με μία προϋπόθεση, να αρνούμαστε τους εαυτούς μας μέχρι το τέλος και να παραμείνουμε αφοσιωμένοι στο τουρκικό σύστημα άρνησης και γενοκτονίας. Αυτή είναι η ιστορία της οικογένειάς μας, που ξεκίνησε με τον παππού μου, ένα ορφανό που έμεινε πίσω μετά τη Γενοκτονία. Ως μέλος αυτής της οικογένειας, ανατράφηκα σύμφωνα με αυτή την κατάσταση και αποξενώθηκα από όλες τις αξίες μου.
Η οικογένειά μου δε γνώρισε την πραγματική της καταγωγή και έτσι έγινα και εγώ μέρος αυτού του γενοκτονικού συστήματος και της ιστορίας άρνησης που εφάρμοσε η Τουρκία . Αντιμετωπίσαμε όλες τις πραγματικότητες και συμμετείχα στον πόλεμο γενοκτονίας κατά του κουρδικού λαού. Αυτή η ιστορία μου και της οικογένειάς μου , είναι η πορεία υποδούλωσης ενός ιστορικού λαού , αλλά προσπαθούμε να αγωνιζόμαστε για την απελευθέρωση κρατώντας το κεφάλι μας όρθιο.
Το σύνθημα ο ΠΟΝΤΟΣ ΖΕΙ , δεν είναι απλώς ένα σύνθημα, είναι ένας τρόπος ζωής, είναι η μορφή ύπαρξης για τους αδελφούς μου στην Τουρκία, ενάντια στο σύστημα άρνησης , ενάντια στη γενοκτονία, ενάντια στον εκτουρκισμό της γης που ζούμε, διαδικασία που ξεκίνησε πριν από έναν αιώνα και συνεχίζεται ενάντια στην άρνηση της Γενοκτονίας η οποία δε σταμάτησε ποτέ. Η αντίστασή μας συνεχίζεται και με τον αγώνα του σύγχρονου κουρδικού κινήματος και εναντίον του τουρκικού συστήματος άρνησης, σταθήκαμε πάλι στα πόδια μας στον Πόντο.
Το σύνθημα ο ΠΟΝΤΟΣ ΖΕΙ δεν είναι πλέον μόνο στην ποίηση αλλά άρχισε να βρίσκει υλοποίηση και ζωή στον Πόντο. Το έργο μας επηρέασε τους νέους στον Πόντο. Οι νέοι φτάνουν σε μας μέσω πολλών καναλιών λέγοντας είμαστε Ρωμηιοί. Θέλουμε να βρούμε την οικογένειά μας, θέλουμε να αγγίξουμε με τα χέρια μας στην ιστορία μας . Με το συνέδριο που έγινε για τη γενοκτονία στην Άγκυρα, το πρώτο συνέδριο, το οποίο συζήτησε για το πως η Τουρκία σχεδίασε και διεξήγαγε τη γενοκτονία μας εκατό χρόνια πριν, συνειδητοποιήσαμε πόσα πολλά μπορούμε να κάνουμε για το ζήτημα της Γενοκτονίας .
Ένας αιώνα αργότερα, έχουμε βλαστήσει ξανά , έχουμε βλαστήσει πάλι από τις ρίζες της ιστορίας μας των 2800 ετών. Με την άνοδο του κουρδικού κινήματος μας στην Τουρκία και τα επαναστατικά κινήματα και τις οργανώσεις πολλοί άνθρωποι έχουν βρει σημαντική μορφή έκφρασης, έχουν την ευκαιρία να εκφράσουν τους εαυτούς τους οι Έλληνες τους Πόντου. Να μιλήσουν για την Ελένη Τσαούς, τον Βασίλη Ουστά, το Nebiyan, τη Σαμψούντα, την Κερασούντα, την Τραπεζούντα.
Κάναμε ό, τι ήταν δυνατό για να φτάσουμε στην Ελλάδα και να προστατέψουμε τις αξίες μας και να κρατήσουμε ζωντανούς τους Ποντίους όλο τον κόσμο. Σας ευχαριστώ πολύ Nebiyan, Σαμψούντα, Κερασούντα Τραπεζούντα, αντάρτες του Πόντου, που κρατήσατε τις αξίες μας. Που κρατήσατε τις ρίζες μας για 2800 χρόνια στον Πόντο και έχουμε βλαστήσει σήμερα. Για να περπατήσουμε όλοι μαζί.
Περπατήσαμε με τον αγώνα σας για να αντιμετωπίσουμε τη γενοκτονία από την Τουρκία, για να κρατήσουμε τη γλώσσα μας, τον πολιτισμό μας, την παρουσία μας στον Πόντο, την οποία δεν πρέπει να την αφήσουμε σε κανένα. Η σημαντικότερη πτυχή αυτής της προσπάθειας είναι ότι θα φτιάξουμε τις αξίες μας σύμφωνα με το σύνθημα Ο ΠΟΝΤΟΣ ΖΕΙ και ότι δεν θα δεχτούμε τη γενοκτονία που έγινε πριν από έναν αιώνα . Το σύνθημα Ο ΠΟΝΤΟΣ ΖΕΙ είναι για να προστατεύουμε τις αξίες μας όπου και αν ζούμε. Και εάν οι αδελφοί και αδελφές μας κατάφεραν να διατηρήσουν την ταυτότητά τους και την ύπαρξή τους στο πρώτο στάδιο, τώρα, στο δεύτερο στάδιο, για να μην αφήσουμε την ύπαρξή μας στο έλεος κανενός, πρέπει να δημιουργήσουμε τα δικά μας επιστημονικά ιδρύματα στον τομέα του πολιτισμού και της λαογραφίας και, κυρίως, στον τομέα της ιστορίας, με τους Έλληνες του Πόντου που ζουν σε όλο τον κόσμο.
Αυτοί οι θεσμοί δεν θα επιτρέψουν σε κανέναν να αφομοιώσει την ύπαρξή μας, ακόμα και στην Ελλάδα και να διαλυθεί σταδιακά η ταυτότητά μας. Βεβαίως αδελφοί και αδελφές μου, αυτό δεν είναι αρκετό , δε φτάνει αυτός ο τρόπος για να διατηρηθεί η παρουσία μας.
Αν θέλουμε να εμποδίσουμε το τουρκικό σύστημα γενοκτονίας να ολοκληρώσει το στόχο του και να φτάσει στο επιθυμητό αποτέλεσμα από τη γενοκτονία που μας επιβλήθηκε, από τη γενοκτονία που στοίχισε 353.000 ψυχές που ποτίζουν τα εδάφη του Πόντου με το αίμα τους , πρέπει να προστατέψουμε ειρηνικά την ύπαρξή μας στα προγονικά εδάφη μας, την ταυτότητά μας, την ιστορία μας, την κουλτούρα μας. Εγώ θα ακολουθήσω το μονοπάτι των κατοίκων της Σαμψούντας, της Πάφρας, της Κερασούντας, της Τραπεζούντας, που αντιστάθηκαν.
Το λέω αυτό γιατί στο πρόγραμμα τιμής με την ευκαιρία της Μνήμης της γενοκτονίας πρέπει να τιμώνται οι αντάρτες που έχασαν τη ζωή τους κατά τη διάρκεια του αγώνα αντίστασης κατά της Τουρκίας. Η μνήμη τους θα είναι πάντα οδηγός μου θα φωτίζει το δρόμο μου. Και για τους 353.000 ανθρώπους, τα θύματα γενοκτονίας, που σφαγιάστηκαν, υπόσχομαι με σεβασμό να πολεμήσω τους δολοφόνους τους μέχρι την απόδοση της δικαιοσύνης.
Σας ευχαριστώ .
SOYKRIM DA DİRENİŞ DE DEVAM EDİYOR I O PONTOS ZEİ
Yannis Vasilis YAYLALI
Sevgili kardeşlerim Pontos’da soykırım politikaları ile toprağımızın dört bir yanı yakılır ve talan edilrken, kıt kanaat imkânları ile âmâ koca yürekleri ile Pontos’u, Pontos halkını son mermilerine kadar savunken ölümsüzleşen kahramanları, partizanlari, Elen Çavuşları, Vasil ustaları anarak başlamak Istiyorum. Anıları mücadelemize hep ışık tutacak.Ve sevgili kardeşlerim bir kere daha huzurunuzda Elen Çavuşlarin, Vasil ustaların torunu olmaktan ne kadar gurur duyduğumu belirtmek isterim.
Bu toplantımız vesileyle aciliyeti olduğunu düşündüğüm bir konuyu kısaca sizlere aktarmak istiyorum. Biliyorsunuzdur ben buraya Türkiye’deki bulunan Elazığ 2 nolu yüksek güvenlikli hapishanesinden çıktıktan sonra geldim. Türkiye inkar ve soykırım sistemi kendisine yönelmiş toplumsal muhalefeti bastırmak için hapishaneleri esir kampları gibi kullanıyor.Hitlerin esir kamplarındaki saldırıları anımsatan bu saldırılara karşı bir cok ulusal uluslararası kurumlara yazsak da o gün hiç bir sonuç alamamıştık.
Türkiye inkar ve faşist sistemi bu anlamıyla yapılan tüm ulusal ve uluslararası çağrılara kulağını kapatmış durumda. Türküye inkar sistemi irili ufaklı muhalefet odakları olsa da kendine karşı en çok tehlike olarak gördüğü Kürt halkına ve içeriye düşmüş evlatları bağta olmak üzere tüm siyasî tutsaklara karşı soykırım düzeyinde saldırılar söz konusu . Bu yüzden başta İmrali adasında yatan Sayın Abdullah Öcalan üzerindeki tecrit olmak üzere hapishaneler de ki tecrit ve izolasyona dikkat çekmek için HDPli Kürt milletvekili Leyla Güven 185 gündür açlık grevinde. Ayrıca hapishaneler de 7 bin siyasi tutsak da açlık grevi ve ölüm orucunda. Hükümet bu konuda hiç bir adım atmamakta, Leyla Güven dâhil açlık grevindeki siyasi tutsaklar ölüm sınırında , eğer bu konuda Türk hükümetine geri adım attıracak kamuyu tepkisi gelişmezse Leyla Güven dâhil bir çok siyasi tutsak yaşamlarını kaybedecek. Sizlerden ricam ölümler gelmeden Leyla Güven ve arkadaşlarının çıģlığını duymanız ve hiç gecikmeksizin harekete geçerek Türk hükümetini hapishanelerde ki tecritten vaz geçirecek kampanyalara destek olmanız ya da benzer kampanyalarla Türk hükümeti üzerinde baskı kurulması için çabalamanızdır .Bu salondaki tüm kardeşlerimin bu konuda çok hassas davranacağını ve Kürt halkının zindanlardan yükselen sesine kayıtsız kalmayacaklarını düşünüyorum. Şimdiden göstereceğiniz duyarlılık için hepinize teşekkür ediyorum.
Pontos’da halkımıza karşı uygulanan soykırım 100.yılinda ve hala da bitmiş değil. Kardeşlerim sadece biz Pontoslu Rumlara değil tüm müslüman olmayan halklar ile başlayan, ve bugün müslüman olan Kürt halkina kadar uzanan yüzyıllık soykırım sürecinden , bir çok halkın ortak vatani, toprağı olan yerlerin Türkleştirilmesi sürecinden bahsediyoruz. Ve bunları bize bugün acımasızca dayatanların bu topraklarda hiç bir kadim geçmişi yok. Talanla, barbarlıkla, soykırımlar ile kendilerine tarih oluşturmaya çalışıyorlar.
Kardeşlerim yeni değil Yunanistan kolonisi olarak geldiğimiz Pontos’da 2800 yıl boyunca toprağımızı ele geçirmeye ve kimliğimizi yok etmeye, asimile etmeye çalışanlara karşı her zaman direndik ta ki Osmanlı sultanı Sultan Mehmet’in Pontos’a sefer düzenleyip Trabzon Rum imparatorluğunu yikıncaya kadar. Herkes yakın tarihe baksa da benim için soykırım tarihinin başlangıcı 1461 yılıdır. O tarihten itibaren , Köprülüler dönemi ile zirve yapan Pontoslu Rumlarin varlığına, diline, kültürüne, dinine karşı görülmedik bir saldırı süreci başladı.
Kardeşlerim elbette bu soykırım yönelimlerine karşı şanlı direnişlerle karşı koyduk. Samsun ve çevresinde bulunan koca Nebiyan dağı bu direnişe şahittir. Bugün gizlemeye çalışsalar da Bafra’da Kız kalesi Pontos Rumlarının, erkeklerinin, kadınlarının direnişine şahittir. Barbar Osmanlı aylar sonra direnişi kırıp da kaleye girdiğinde kadınlarımız Osmanlıya teslim olmaktansa kalenin burçlarından kendilerini boşluğa, ölümsüzlüğe atmamışlardır. Sultan Mehmet ile Pontos’a ilk girdiğinde neredeyse hiç varlıkları olmayanların bu barbarliklarin sonucunda varlıklarının oluşmaya başladığını görüyoruz. Direniş kırıldıktan sonra halkımız önce inancını, kültürünü gizli gizli yaşamaya çalışsa da baskı, yönelim ve katliamlar artınca zamanla kültürünü ve kimliğini gelecek kuşaklara aktaymamaya başladı. Işte Pontos’un batısı bu yüzden dilini yitirdi, Pontos’un doğu kısmı da müslümanlastırıldi .
Kardeşlerim bizler için soykırım süreci Sultan Mehmet’in Pontos’u işgal ettiği dönemde başlasa da Pontos Rumlarının da dahil olduğu Gayri müslim halklarına kesin yönelim, soykırımin tamamlanmaya başlandığı süreç Osmanlı’nın son dönemi yani 2.Abdülhamit, ittihat terakki ve nihayet Nazilerin hocasi olan Mustafa Kemal döneminde başlamıştır. Mustafa Kemal’in 19 mayıs 1919 tarihinde Pontos’a , Samsun’a çıkmasıyla Pontos’da 2800 yıldır yaşayan halkımızın tabutuna son çivi de çakılmak istenmiştir .
Benim ve benım gibi geri de kalan Rumların , Rum yetimlerinin yaşamı böylesi soykırım,talan ve barbarlık sürecinin içinde sekillendi. Aslında doğru bakanlar için bizim yaşamlarımız Türkiye inkarcı ve soykırımcı sisteminin açık kodlarını da ele veriyor. Biz geride kalanlara tek şartla yaşama imkanı veriliyordu,sonuna kadar kendini inkar etmek ve Türk inkarcı ve soykırımcı sistemine bağlı kalmak. Geride kalan bir Rum yetimi olan dedem ile başlayan bizim ailemizin hikayesi böyle başladı. Ben de bu ailenin bir ferdi olarak bu yeni duruma göre yetiştirildim, tüm değerlerimize yabancılaştrıldım. Ailem yaşamak için kendi varlıklarını yok saydı ve ben de yalan bir tarihle bu inkarcı soykırımcı Türk sisteminin bir parçası haline getirildim. Ta ki yaşamamıza diyet olarak Kürt halkına karşı yürütülen soykırım savaşına dahil olduktan sonra tüm gerçekliklerle yüzleşinceye kadar. Yaşadığımız soykırımdan sonra benim ve ailemin spesifik tarihi bir halkın köleleştirilmesinin ve aynı zamanda kendinizle yüzleştiğinizde ,mücadele ettiğinizde,başınızı dik tuttuğunuz da özgürleşmesinin de de tarihi olarak okunmalıdır.
O PONTOS ZEi ŞİAR DEĞİL BİR YAŞAM BİÇİMİDİR
Kardeşlerim Türkiye inkar sistemi elbette bir taraftan yüzyıl önce başlattığı yaşadığımız toprakların türkleştirmesi için soykırımda , inkar da ısrar etse de, soyrıkım kadar direniş de devam ediyor. Sizlerin diaspora da , modern Kürt hareketinin ise Türk inkar sistemine karşı içeride verdiği mücadelenin moral etkisiyle de tekrar Pontos’da ayaklarımızın üzerine kalktık. O Pontos Zei şiar olmaktan çıkıp Pontos’da gerçekten yavaş, yavaş hayat bulmaya başladı. Yaptığımız çalışmalar Pontos’da gençleri etkiledi. Gençler bir çok kanaldan bizlere ulaşarak biz de Rum’uz . Ailemizi bulmak istiyoruz, yapilacak çalışmalar da elimizi taşın altına elimizi koymak istiyoruz diye. Bizim soykırımınızı planlayan ve yürüten birinci meclisin bulunduğu Ankara’da dostlarımızın desteği ile nerdeyse yaşadığımız soykırımdan yüzyıl sonra 2016 tarihinde bir bahar zamanına girişimizi temsil eden Pontos soykırımını gerçekleştirdik, hemde çok ciddi tarihci ve akademisyenler eşliğinde, bu bizler için müthiş moral oldu. Yüzyıl sonra herseyin bittiği dendiği yerde 2800 yıllık tarihimizim köklerinden tekrar filizlendik. Bu çıkışımızı Kürt hareketi ve Turkiye’de ki Devrimci hareket ve kuruluşlar anlamlı buldular ve bir çok etkinlikte bırlıkte olduk ve Pontoslu Rumlar olarak kendimizi ifade etme fırsatı bulduk.
Elbette Pontos’dan zorunlu ayrıldıktan sonra Eleni Çavuşlarin ,Vasil Ustaların, Nebiyanin , Samsunun, Giresunun, Trabzonun sesi oldunuz. Yunanistan’da olsun ve dünyanın her yerinde değerlerimizi korumak ve yaşatmak için elinizden gelen her şeyi yaptınız. Sizlere çok teşekkür ediyorum Nebiyan’in, Samsun’un, Giresun’un ,Trabzon’ un ,Partizanların, darağaçlarına başlarını eğmeden giden yurtseverlerin sesine kulak verip, değerlerine sadık kaldığınız için. Sizler Pontos’da 2800 yıllık köklerimizi kurumasın diye hep suladınız ve bizler bugün filiz verdik. Bundan sonra hep birlikte yürüyeceğiz. Bir taraftan soykırımcı Türkiye devletinin yaptıkları ile yüzleşmesi için mücadele yürüteceğiz, bir taraftan da dilimizi, kültürümüzü, varlığımızı kimsenin insafına bırakmamak için çalışmalar yürüteceğiz. Bu çalışmaların asıl önemli boyutu ise O PONTOS Zei şiarina uygun olacak şekilde değerlerimizi Pontos’a ulaştırmakla yapacağız.Yüzyıl önce yasadığımız soykırımı kabul etmeyip yaşadığımız her yerde değerlerimizi korumanın adı O Pontos Zei’dir. Ve kardeşlerim bizler için var olma-yok olma mücadelesinde ilk aşamayı yani varlığımızı korumayı bu zamana kadar başarıyla sağladık. Şimdi sıra ikinci aşamaya geldi, bu aşama da artık varlığımızı kimsenin insafına bırakmamak için tüm dünya da yaşayan Pontosluların alacağı kararlar ile tarih alanında olsun, kültür ve folklar alanında olsun ve asıl önemlisi dil konusunda kendi bilimsel kurumlarımızı oluşturmamız gerekiyor.
Bu kurumlarımız Yunanistan dahi olsa kimsenin varlığımızı asimile etmesine, yavaş yavaş kimliğimizi eritmesine izin vermeyecek. Kardeşlerim soruyorum size varlığımızın sadece erimesini korumak yeterli midir, sizi duyar gibiyim elbette yeterli değil diyorsunuz. Türk soykırımcı sisteminim bize dayattığı soykırımdan istediği sonucu almasini engellemek istiyorsak ve mezarsız Pontos topraklarını kanlarıyla sulayan 350.000 canımızin huzur içerisinde yatmasını istiyorsak üçüncü aşama ile birlikte koruduğumuz varlığımızı, değerlerimizi asıl olması gereken yere yani soykırım yüzünden sığındığımız ata topraklarından ana topraklarına taşırma gerekliliğidir ki bu soykırımcılara karlı tokat gibi bir cevap olacaktır. Ayrıca bize tüm varlığımızı armağan eden Pontos yani vatanımız yoksa tüm bu çabaların da hiç bir anlamı olmaz, vatanımız kimliğimizi, tarihimizi, kültürümüzü koruyan kalkan gibidir unutmayın
Ben sahşım adına söyleyebilirim ki Nebiyan’da ölümsüzleşene kadar savaşan partizanların,Eleni Çavuşlarin, Vasil Ustaların, hiç bir suçları yokken darağacına götürülen Samsunlu, Bafralı, Giresunlu, Trabzonlu yurtseverlerinin yolunu takip edeceğim. Bu program vesilesiyle soykırımcı Türkiye sistemime karşı direnirken yaşamlarını kaybeden partizanları bir kere saygı ile anıyor ve hatıraları hep yolumuzu aydınlatacak rehber olacaktır diyorum. Yine soykırım sürecinde katledilen 353.000 insanımızı önünde saygıyla eğiliyor,katilleri hesap verinceye kadar mücadele etme sözü veriyorum .